Toen het nieuws van de tweede lockdown bekend raakte, staken verschillende collega’s de koppen bij elkaar en stelden ze zich opnieuw de vraag: “Hoe kunnen we onze jongeren toch bereiken?” Na een brainstorm kwam het project “Team Trottoir” tot stand. Team Trottoir is een groep collega’s, over de verschillende werkingen heen, die tijdens deze periode met de fiets naar de jongeren thuis trekt voor zogenaamde ‘stoepgesprekken’. Initiatiefnemer Jamina legt het project uit:
Kan je, als initiatiefnemer, het idee achter en het doel van Team Trottoir beschrijven?
Verschillende collega’s gaan naar onze jongeren toe, die om welke reden dan ook niet zo gemakkelijk tot bij ons komen en die een duwtje in de rug kunnen gebruiken. Het ligt op de grens tussen opleidingen en welzijn. Enerzijds proberen we dus zoveel mogelijk ons werk van de opleidingen op deze manier verder te zetten, maar anderzijds willen we er ook gewoon zijn voor jongeren die nood hebben aan een gesprek. Elke collega vult zijn of haar stoepgesprekken op een eigen manier in. Barbara en Sarah, bijvoorbeeld, zetten hun opleidingsinitiatief voort en trekken naar de jongeren toe om aan de deur of ergens in een park enkele opdrachten te doen.
Hoe ben je op het idee gekomen?
Het idee is er eigenlijk gekomen omdat we dat soort bezoekjes onder de collega’s ook zijn beginnen doen tijdens de lockdown, eens naar elkaar toe fietsen. We merkten dat dat fijn is voor beide partijen: degene die onderweg is en degene die bezoek krijgt. Vandaar het idee om dat ook te doen met onze jongeren. Ook wij zitten door deze lockdown soms eens met angsten thuis en dan is zo’n bezoekje altijd welkom. We hebben op voorhand wel gezegd dat we niet het werk van het CAW (Centrum Algemeen Welzijnswerk) wilden vervangen. Als we merken dat er meer aan de hand is of meer nood is dan een babbel of een welzijnsgesprek, dan verwijzen we hen ook wel door.
Met wat voor vragen zijn jongeren al bij jullie gekomen?
Sarah en Barbara, die de horeca-opleiding verderzetten, beginnen hun stoepgesprekken vaak met de opdrachten voor de opleiding, maar ze gaven aan dat het in sommige gevallen eerder uitmondt in een welzijnsgesprek. Het gaat dan over de jongeren opnieuw vooruitzichten te geven, tips over structuur te brengen in hun dag, enzovoort. Maar het kan evengoed ook iets heel praktisch zijn. Als iemand digitale ondersteuning nodig heeft, met bijvoorbeeld Zoom, dan kunnen wij ook komen helpen.
Wanneer een stoepgesprek aan huis niet mogelijk is, kunnen we ook afspreken in een park in de buurt. De bedoeling is ook wel dat dat allemaal op voorhand wordt afgesproken, want het wordt ook niet geapprecieerd als je zomaar voor hun deur staat. De jongeren weten dus wel dat we komen.
Het idee is er eigenlijk gekomen omdat we dat soort bezoekjes onder de collega’s ook zijn beginnen doen tijdens de lockdown, eens naar elkaar toe fietsen.
We vinden het heel fijn om te doen. De jongeren verwachten ons echt, staan ervoor open om dingen te doen…
Merk je dat de jongeren hier nood aan hebben deze periode?
Ja, toch wel. Ze vinden het echt fijn om hulp te krijgen bij praktische dingen, of even iets te delen met een buitenstaander. Zo was er bijvoorbeeld een meisje dat begon te vertellen over haar twee kindjes had die haar soms gek maakten en vroeg hoe ze daarmee moest omgaan. Dat soort dingen zijn makkelijker te vertellen aan iemand extern dan aan familie.
En hoe is het voor het team zelf om dit werk op een alternatieve manier aan te pakken?
We vinden het heel fijn om te doen. De jongeren verwachten ons echt, staan ervoor open om dingen te doen… Het is ook heel fijn om met dit team naar verschillende werkvormen te zoeken om hen wat te activeren. Het is ook leuk om te weten dat we niet voor niets ernaartoe gaan. We gaan weg met het idee “Oké, ik heb ze iets kunnen meegeven.” Of ze daar effectief verder mee gaan, dat weten we niet, maar we hebben ze wel handvaten meegegeven. En net zoals bij een trajectbegeleiding kunnen we het ook opvolgen, want het blijft niet bij 1 bezoek. Op termijn kunnen we zien wat de resultaten zijn.
Interview: Kirsten Bogaerts – november 2020